HUKUKU-POSTASI-2017

153 TAHKİM HUKUKU değil, hükümleri bakımından da- uyuşmazlığın esasını düzenleyen hukuktan farklı olarak kendi hukukuna tabi olabilir ” 9 . Tahkim anlaşmasına uygulanan hukukun temel sözleşmeye uygu- lanacak hukuktan farklı belirlendiği durumlarda iki yaklaşım dikkati çeker. Bunlardan ilki, tahkim yeri hukukunun tahkim anlaşmasına uy- gulanması; diğeri ise, aralarında farklar bulunmakla birlikte, İsviçre, Türk ve Fransız hukuklarında da kabul edilen ve uygulanacak hukuk konusunda doğrudan bir ülke hukukunun veya uluslararası ilkelerin tahkim anlaşmasına uygulanmasını öngören yaklaşımdır. Tahkim Yeri Hukukunun Tahkim Anlaşmasına Uygulanması Tahkim anlaşmasına uygulanacak hukukun ayrıca belirlenmediği durumlarda ağırlıkla uygulanan yöntem, tahkim yeri hukukunun tah- kim anlaşmasına uygulanmasıdır. Zira tahkim yeri hukuku çoğunlukla, tahkim anlaşması ile en yakın ilişkili hukuk olarak kabul edilmektedir. Bu husus İngiltere Ticaret Mahkemesi’nin 28 Haziran 2007 tarihli ka- rarında 10 şu şekilde ifade edilmiştir: “Tahkim anlaşmasına uygulana- cak hukuk açık değilse, bu anlaşmanın temel sözleşmeye uygulanacak hukuk veya tahkim yeri hukuku ile en yakın ve gerçek ilişkili olduğu sorusu gündeme gelecektir. Bana göre (…) bu sorunun cevabı, temel sözleşmeye uygulanacak hukuktan ziyade tahkim yeri hukukudur.” Bu kabul ile paralel olarak İngiltere Yüksek Mahkemesi 2012 tarihli Sulamérica kararında, tahkim yeri hukukunun tahkim anlaşma- sına uygulanmasına karar vermiştir 11 . Bu kararında mahkeme, üç aşa- malı bir inceleme yürütmüştür. Mahkemeye göre, tahkim anlaşmasına uygulanacak hukuk, öncelikle tarafların bu konudaki açık iradesine, bu konuda tarafların açıkça bir seçim yapmaması durumunda tarafların 9 ICC’nin 23 Eylül 1982 tarihli ve 4131 sayılı Dow Chemical France et al. v. Isover Saint Goben kararı, IX YBCA 1982, s. 131 vd. Benzer yönde ICC kararları için bkz. ICC Karar no. 13921, Collection VI, s. 795 vd.; ICC Karar no. 4504, Collec- tion II, s. 279 vd.; ICC Karar no. 5730, Collection II, s. 410 vd. 10 Karar için bkz. XXXIII YBCA 2008, s. 752-778. 11 İngiltere Yüksek Mahkemesi’nin 16 Mayıs 2012 tarihli Sulamérica Cia Nacional de Seguros S.A. et al. v. Enesa Engenharia S.A. et al. kararı, XXXVII YBCA 2012, s. 464-467. Aynı yönde bkz. İngiltere Yüksek Mahkemesi’nin 28 Temmuz 1999 tarihli XL Insurance Limited v. Owens Corning kararı, XXVI YBCA 2001, s. 869-885.