HUKUKU-POSTASI-2017

151 TAHKİM HUKUKU Bu görüş, ICC’nin eski tarihli kararlarında kabul edilmektedir. Örneğin, ICC’nin 1977 tarihli bir kararında temel sözleşmeye uygu- lanmak üzere seçilen hukukun zımni olarak tahkim anlaşmasına da uygulanması gerektiği şu şekilde ifade edilmiştir 2 : “ Özel hüküm bu- lunmadığı sürece, temel sözleşmeye uygulanmak üzere yapılan hukuk seçiminin, tahkim şartını da zımnen düzenlediği çoğunlukla kabul edilir. ” Bazı yeni tarihli mahkeme kararlarında bu görüşün kabul edil- diğine rastlanır. Örneğin Hamburg İstinaf Mahkemesi 2003 tarihli bir kararında, tahkim anlaşması için özel bir hukuk seçimi yapılma- dığı takdirde temel sözleşme için yapılan hukuk seçiminin tahkim anlaşmasını da kapsayacağını kabul etmiştir 3 . Yine Almanya’da Thüringen İstinaf Mahkemesi, 13 Ocak 2011 tarihli kararında temel sözleşme için yapılan hukuk seçiminin tahkim şartı için de zımni bir hukuk seçimi olduğuna karar vermiştir 4 : “Temel sözleşme ve tahkim anlaşması ayrı sözleşmeler olduğundan tahkim anlaşması ayrıca değerlendirilmeli, öncelikle tahkim anlaşmasına uygulanacak hukuk sorununa açıklık getirilmelidir. Temel sözleşme bu konuda açık bir hü- küm içermemektedir. Bununla birlikte bu sözleşmede bir hukuk seçimi mevcuttur (uygulanacak hukuk Liechtenstein Prensliği hukukudur). Bu durum tarafların, tahkim anlaşması için de hukuk seçimi üzerinde anlaşmayı amaçladıkları konusunda güçlü bir işarettir (zımni hukuk seçimi [konkludente Rechtswahl]) ve Mahkeme de böyle değerlendir- mektedir. Dresden, Celle, Bremen ve Berlin istinaf mahkemeleri de benzer şekilde karar vermiştir (…)”. 2 ICC Karar no. 2626, Collection of ICC Arbitral Awards (“ Collection ”), Cilt I, s. 316 vd. Ayrıca bkz. ICC Karar no. 6379, XVII Yearbook of Commercial Arbitra- tion (“ YBCA ”) 1992, s. 212-220; ICC Karar no. 6840, Collection III, s. 467 vd,; NOFOTA’nın 5 Eylül 1977 tarihli kararı, IV YBCA 1979, s. 218-220; ICC Karar no. 7047, 13 ASA Bulletin 1995, s. 301-357. 3 Karar için bkz. XXX YBCA 2005, s. 509-523. Bu konuda ayrıca bkz. Hamburg İlk Derece Mahkemesi’nin 16 Mart 1977 tarihli kararı (III YBCA 1978, s. 274- 275) ve bu karar için yapılan istinaf başvurusu üzerine verilen Hamburg İstinaf Mahkemesi’nin 22 Eylül 1978 tarihli kararı (V YBCA 1980, s. 262-263). 4 Karar için bkz. XXXVII YBCA 2012, s. 220-222.